„To czyńcie na Moją pamiątkę” – powiedział Jezus w trakcie Ostatniej Wieczerzy. W ten sposób jasno nam pokazał, że chce, abyśmy jako Kościół spotykali się na łamaniu Chleba i mieli dostęp do tej samej łaski, którą przynosił ludziom w Ziemi Świętej w czasie Jego działalności publicznej. Przed wniebowstąpieniem powierzył apostołom misję głoszenia Dobrej Nowiny i udzielania chrztu. Już w księdze Dziejów Apostolskich widzimy jak apostołowie dzielą się tą misją, nakładając ręce na wybranych kandydatów. Właśnie ten głęboki i biblijny gest przetrwał do naszych czasów w obrzędach sakramentu święceń, który też katechizmowo przez wieki nazywany był sakramentem kapłaństwa.

W Nowym Przymierzu, w którym ciągle uczestniczymy, jest jeden Kapłan – Chrystus. To On złożył Ojcu doskonałą Ofiarę – Swoje życie za zbawienie ludzi. Jest ona doskonała i wystarczająca. Zapominamy o tym, że od momentu chrztu każdy z nas ma udział w kapłaństwie Jezusa – jesteśmy zaproszeni, aby stawać się darem dla Boga i innych, aby dojrzewać do tego, aby nasze talenty, czas, codzienność i ostatecznie całe życie składać w ofierze. To właśnie nazywamy kapłaństwem chrzcielnym.

Jezus wybiera też niektórych mężczyzn do kapłaństwa służebnego. Co to znaczy? Aby przyjmując sakrament święceń, żyli jego charyzmatem i przez ich namaszczone dłonie pozwalali, aby sam Chrystus-Kapłan działał: przebaczał, umacniał Dobrym Słowem, uzdrawiał, itd. Każda Msza, którą odprawia wyświęcony ksiądz jest ponowieniem jedynej Ofiary, która dokonała się przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

Cieszymy się, że po długich latach formacji, przyszedł czas na święcenia prezbiteratu naszego parafianina Michała Sośnika. Dla naszej wspólnoty parafialnej jest to niewątpliwie wydarzenie historyczne, ale też piękna okazja do tego, aby wspólnie ucieszyć się z tego, że Jezus żyje w Kościele i chce działać pełen mocy – od 4 czerwca także przez ręce ks. Michała. W najbliższych dniach towarzyszyć nam będzie pokusa, aby skupić się na zewnętrznych obrzędach i „opakowaniu” prymicji. Zadawajmy sobie wciąż pytania: Czy chcę w tym wszystkim zobaczyć Jezusa? Jak mogę Go w tym spotkać?

Warto zapisać sobie w kalendarzu następujące wydarzenia:

Święcenia prezbiteratu

Sobota, 4 czerwca 2022 roku, godz. 10:00

Kościół katedralny Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu

Msza prymicyjna

Niedziela, 5 czerwca 2022 roku, godz. 11:00

Kościół pw. św. Jana Nepomucena w Opolu-Sławicach

Nieszpory prymicyjne

Niedziela, 5 czerwca 2022 roku, godz. 17:00

Kościół pw. św. Jana Nepomucena w Opolu-Sławicach

Indywidualne błogosławieństwo prymicyjne dla wszystkich

Niedziela, 12 czerwca 2022 roku, po każdej Mszy świętej

Kościół pw. św. Jana Nepomucena w Opolu-Sławicach

Festyn prymicyjny

Niedziela, 12 czerwca 2022 roku, godz. 15:00

Teren przy remizie Ochotniczej Straży Pożarnej

ul. Strażacka, Opole-Sławice

Odezwa Biskupa Opolskiego w związku z tegorocznymi święceniami kapłańskimi

Drodzy Diecezjanie,

w dzisiejszej liturgii Słowa wybrzmiewa nie tylko prawda o wstąpieniu Pana Jezusa do nieba. Słyszymy również o Jego orędowaniu za nami i Jego powtórnym przyjściu na ziemię. Autor Listu do Hebrajczyków oznajmia: „Chrystus wszedł […] do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga” (Hbr 9,24). Posłańcy z nieba zwiastują: „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba” (Dz 1,11). Dlatego autor biblijny woła: „Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę” (Hbr 10,23). On to przed wstąpieniem do nieba zapowiedział: „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca” (Łk 24,49). Obietnica dotyczy osoby i posłannictwa Ducha Świętego: „wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. […] gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8).

Spełnienia „obietnicy Ojca” dostąpili w minionych tygodniach ci młodzi ludzie w naszej diecezji, którzy przyjęli sakrament bierzmowania. Przez napełnienie darami Ducha Świętego zostali upodobnieni do Chrystusa i uzdolnieni do dawania Mu świadectwa. Odtąd mają w sobie moc do rodzenia owoców Bożego Ducha, takich jak te wymienione przez św. Pawła w Liście do Galatów (5,22-23): „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”. Ta możliwość pięknego owocowania ich życia domaga się jednak żyznej gleby, którą stanowi serce szlachetne i dobre. Dlatego w dniach nowenny do Ducha Świętego prośmy o wiarę w sercach i duchowy rozwój młodego pokolenia. Szczególnie wspierajmy też modlitwą tegorocznych maturzystów, aby podjęli trud rozeznawania woli Bożej, pytali Boga o życiowe powołanie.

W najbliższą sobotę, 4 czerwca 2022 roku, w przeddzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego, 8 diakonów – przyjmując w katedrze opolskiej sakrament święceń prezbiteratu –  otrzyma szczególny dar Ducha Świętego uzdalniający i zobowiązujący ich do działania w zastępstwie Chrystusa Głowy i Pasterza. Będą to następujący absolwenci naszego Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego:

1. Krzysztof Bawełkiewicz z Parafii Wniebowzięcia NMP w Niemodlinie,
2. Mateusz Cerkowniak z Parafii św. Marii Magdaleny w Karłowicach Wielkich,
3. Dominik Czaja z Parafii św. Klemensa Aleksandryjskiego w Rusocinie,
4. Wojciech Hejczyk z Parafii Matki Bożej w Raciborzu,
5. Paweł Korsan z Parafii św. Tomasza Apostoła w Kietrzu,
6. Michał Sośnik z Parafii św. Jana Nepomucena w Opolu-Sławicach,
7. Dominik Sowa z Parafii NSPJ w Starej Kuźni,
8. Damian Wieczorek z Parafii Trójcy Przenajświętszej w Bierawie.

Bądźmy wdzięczni Panu Bogu za ten dar ośmiu neoprezbiterów i upraszajmy im potrzebne łaski, aby byli wiernymi szafarzami Bożych tajemnic, radosnymi głosicielami Ewangelii i prowadzili wyznawców Chrystusa Jego drogą. Módlmy się też za wszystkich kapłanów, aby nie ulegali duchowości świata i wiodąc święte życie, pociągali ludzi do Boga.

Drodzy Diecezjanie, zwiastując z radością tegoroczne święcenia prezbiteratu, z wielkim przejęciem chcę się też podzielić z Wami trudną wiadomością. W całym dzisiejszym dostatku życia na Śląsku Opolskim dopadła nas jedna straszna bieda – wielki niedostatek powołań kapłańskich i zakonnych! W murach naszego seminarium jest zaledwie 28 kleryków naszej diecezji, 14 z diecezji gliwickiej i 1 kleryk z Togo, w Afryce. Biorąc pod uwagę fakt, że do święceń dochodzi połowa kleryków, można przyjąć, że nasze prezbiterium do roku 2027 wzbogaci się o 14 kapłanów. Tymczasem ze względu na ukończenie 75 roku życia do 2030 roku odejdzie na emeryturę 72 kapłanów. Trzeba się ponadto liczyć z tym, że niektórzy kapłani mogą wcześniej umrzeć, bądź stan zdrowia nie pozwoli im na dalsze posługiwanie. Nie można też wykluczyć, że ktoś odejdzie z szeregów kapłańskich. I pytanie, co robić?

Już w tym roku, nie zdołam obsadzić personalnie wszystkich parafii i dlatego 6 zostanie połączonych z innymi. W takiej sytuacji wierni dwóch parafii będą musieli się dzielić jednym proboszczem. Przyniesie to pewien uszczerbek dla życia i funkcjonowania parafii, m.in. zmniejszenie liczby Mszy św., aby proboszcz mógł podołać obowiązkowi sprawowania liturgii w drugiej parafii. Pojawia się też konieczność większego zaangażowania wiernych świeckich w życie parafialne. Chodzi o wsparcie proboszcza w jego funkcjonowaniu w dwóch parafiach, które pozwoli zminimalizować powstałe niedogodności i następstwa. I tu bardzo liczę na Waszą dojrzałość, że razem, kapłani i wierni, podejmiemy trud zaradzania naszej biedzie. Kapłanów proszę, aby się więcej otwarli na swoich wiernych, bardziej weszli w dialog i w bezpośrednich relacjach formowali i przygotowywali wielu do podejmowania różnych posług we wspólnocie parafialnej. Wiernych proszę zaś o jak najwięcej zaangażowania w budzenie świadomości, że razem jesteśmy Kościołem i że naszą wspólną odpowiedzialnością jest dobre funkcjonowanie i rozwój wspólnoty parafialnej, włączanie w nią dzieci i młodzieży.

Trzeba też oczywiście gorliwie i stale wołać o liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, także do służby w Kościele i do sakramentalnego małżeństwa. Prośmy o łaskę budującego odniesienia do kapłanów w naszych rodzinach, wspierajmy modlitwą nasze seminarium w Opolu i każdego, kto wstąpił na drogę realizacji powołania. Niech tych intencji nie brakuje zwłaszcza teraz w czerwcowych nabożeństwach i niech szczególnym dniem modlitwy za kapłanów i o kapłanów będzie uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W tym dniu wieczorem chcemy też zgromadzić się na Górze św. Anny.

Drodzy Diecezjanie, będzie to początek trzydniowego trwania na modlitwie wspólnoty diecezjalnej, w związku ze Złotym Jubileuszem Kościoła opolskiego, ale też w łączności z Ojcem Świętym, który w Rzymie zamknie Rok Rodziny. Zapraszam Was wszystkich w te dni 24-26 czerwca br. na Górę św. Anny. W piątek wieczorem zapraszam w szczególności Braci Józefowych, Opiekunki Życia i członków diecezjalnego dzieła modlitewnego Oremus na formacyjno-modlitewne nabożeństwo ze świecami w Grocie Lurdzkiej; początek o godz. 19.00. Następnego dnia, w sobotę, zapraszam wszystkich do włączenia się w jubileuszowe dzieło przebłagania Boga za nasze grzechy. Po Mszy św. o godzinie 9.00 wyruszymy na Kalwaryjską Drogę Krzyżową. Głoszone kazania będą poświęcone tematyce małżeńsko-rodzinnej. Natomiast w niedzielę zapraszam wszystkie rodziny. W ramach dorocznej pielgrzymki mężczyzn i młodzieńców, będziemy się duchowo łączyć z rodzinami na placu św. Piotra w Rzymie i dokonamy aktu powierzenia Bogu rodzin naszej diecezji.

Wcześniej, w sobotę 11 czerwca br., będzie mieć miejsce Diecezjalna Pielgrzymka Chorych na Górę Świętej Anny. Rozpocznie się modlitwą różańcową o godz. 9.30, a o godz. 10.00 pod przewodnictwem biskupa Rudolfa Pierskały sprawowana będzie Eucharystia w intencji chorych. Bardzo proszę Parafialne Zespoły Caritas o wielkie zaangażowanie się w dzieło zorganizowania ich przyjazdu i towarzyszenie im w ich pielgrzymim trudzie.

Z kolei, w uroczystość Bożego Ciała zapraszam wszystkich, zwłaszcza młodzież i rodziców z dziećmi, na Górę Świętej Anny na Jubileuszowe Uwielbienie Pana. Będzie ono szczególną formą modlitwy dziękczynienia Bogu za wszelkie łaski i dobrodziejstwa, które stały się i są udziałem naszej diecezji. Początek nabożeństwa o godz. 19.00.

Ponadto w czerwcu, oprócz przyjazdu do katedry opolskiej wiernych z poszczególnych dekanatów, będziemy przeżywać odpust ku czci Matki Bożej Opolskiej. Zapraszam wszystkich diecezjan na sumę odpustową 19 czerwca o godz. 12.00 lub we wtorek 21 czerwca o 18.30. Natomiast 28 czerwca przypada 50. rocznica ustanowienia Diecezji Opolskiej i równie serdecznie zapraszam wszystkich, w tym delegacje z dekanatów, na liturgię dziękczynienia i odnowienia przymierza z Bogiem, o godz. 18.30.

Już dziś zapraszam także na odpust ku czci św. Jacka i metropolitalne świętowanie Złotego Jubileuszu Kościoła Opolskiego w Kamieniu Śląskim, 14 sierpnia br. oraz do udziału w naszej Pieszej Pielgrzymce Opolskiej na Jasną Górę, która odbędzie się w tradycyjnej formie w dniach 15–20 sierpnia. Konkretne informacje będą podawane przez duszpasterzy.

Niech Boży Duch towarzyszy Wam stale w codziennych trudach i znojach, niech pomaga Wam czerpać z bogactwa duchowych treści, dzieł i wydarzeń w przeżywaniu Roku Jubileuszowego, by wspaniałym tego owocem było nasze zbliżenie się do Jezusa, do Boga-Człowieka, a przez to odnowa naszego Kościoła.

Zbliżający się koniec roku szkolnego i katechetycznego jest okazją, aby podziękować wszystkim nauczycielom i wychowawcom, wszystkim katechetom za trud formowania umysłów i serc młodego pokolenia. Wszystkich Was, Drodzy Diecezjanie, serdecznie pozdrawiam i udzielam Wam pasterskiego błogosławieństwa.

Szczęść Boże

Wasz Biskup
† Andrzej Czaja

Posługa miłości wobec przybyszów 
Słowo Przewodniczącego Komisji Duszpasterstwa KEP

Spowodowane tragedią wojny przybywanie do Polski i obecność pośród nas wielu naszych sióstr i braci z Ukrainy, skłania do określenia ogólnych wskazań duszpasterskich. Stanowiąc Kościół Chrystusowy nie możemy bowiem zaniedbać posługi miłości, niemniej ważnej jak posługa Słowa i Sakramentów. Mając to na względzie, chcemy przypomnieć, do czego zobowiązany jest uczeń Chrystusa i określić pierwsze kroki, które należy skierować do przybyłych. W określeniu tych treści są podstawą dwa dokumenty watykańskie: instrukcja Miłość Chrystusa do migrantów (2004) oraz wytyczne duszpasterskie Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych (2013).

W aktualnych okolicznościach jakże wymownym znakiem dla nas jest los Świętej Rodziny, ucieczka Maryi, Józefa z dzieciątkiem Jezus do Egiptu w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia. Nie wiemy, jak się zachowali wobec nich mieszkańcy Egiptu, tych miejsc do których dotarli, ale wiemy, do czego my jesteśmy zobowiązani, czego od nas oczekuje Bóg jako wyznawców Chrystusa. W starotestamentalnej księdze znajdujemy mocny nakaz troski o migrujących: „Jeżeli w waszym kraju osiedli się przybysz, nie będziecie go uciskać. Przybysza, który się osiedli wśród was, będziecie uważać za obywatela. Będziesz go miłował jak siebie samego, bo i wy byliście przybyszami” (Kpł 19, 33-34). Święty Jan Paweł II przekonuje, że nakaz zawarty w słowach Jezusa „Byłem przybyszem, a przyjęliście mnie” (Mt 25,35) pozostaje całkowicie w mocy w każdych okolicznościach i jest wyzwaniem dla sumienia wszystkich, którzy starają się iść śladami Chrystusa. Papież Franciszek z kolei podkreśla, że każdy przybysz pukający do naszych drzwi daje okazję do spotkania z Jezusem Chrystusem, który z tym przybyszem się utożsamia. Dlatego w ten sposób można określić nasze najpierwsze zadanie, aby w tych, których przyjęliśmy i gościmy, dostrzec Chrystusa, w twarzach sióstr i braci z Ukrainy widzieć cierpiące oblicze naszego Pana.

Z takiego punktu widzenia obowiązkiem każdego wiernego i całej wspólnoty parafialnej jest wspierać modlitwą i stawać w obronie godności tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów. Ich godność domaga się poszanowania ich wolności i prawa do decydowania o swojej przyszłości. Chodzi też o okazanie tym osobom należytego zrozumienia i pełne szacunku traktowanie, aby dać im nadzieję na przyszłość.

Przyjęcie uchodźców we wspólnocie Kościoła i gościnność im okazana stanowi podstawowy wymiar chrześcijańskiej posługi miłości. Nie jest to tylko zadanie, czy obowiązek, ale sposób życia uczniów Chrystusa. Ofiarowanej gościnności musi towarzyszyć właściwa intencja, która winna wynikać z troski o to, aby być wiernym Bogu, wsłuchiwać się w Jego głos i rozpoznawać Go w ludziach, którzy nas otaczają. Formy gościnności mogą być bardzo różne. Oprócz przyjęcia do własnego domu czy mieszkania ważne są wielorakie formy pomocy przybyszom, także szeroko rozumiane wspieranie materialne i duchowe tych, którzy goszczą uchodźców w swoich domach.

W procesie przyjmowania uchodźców należy podjąć wysiłek spotkania z nimi, rozmowy, słuchania ich i dialogu, wspólnego rozeznania ich tożsamości kulturowej i religijnej, sytuacji osobistej i rodzinnej, ich potrzeb, lęków i pragnień. Przy tym we wspólnocie Kościoła ważnym jest zapraszanie do współpracy tych, którzy mogliby poświęcić swój czas oraz tych, którzy posiadają odpowiednie kompetencje językowe, kwalifikacje psychologiczne i byliby gotowi świadczyć pomoc duchową. Im więcej będzie naszego zaangażowania, w miarę możliwości, z otwartym sercem i bezinteresownie, tym więcej dobra zrodzi się w nas i pośród nas ku zbudowaniu młodego pokolenia. To też wielka szansa odnowy naszych parafii, uczynienia ich wspólnotami bardziej otwartymi i służebnymi.

W miarę poczynionego rozeznania i wykorzystując potencjał parafialny należałoby stworzyć miejsca spotkań dla przybyszów. Parafia może ich też zaprosić do wspólnej modlitwy. Należy też wspierać ich wysiłki w poszukiwaniu pracy i zapewnieniu potrzeb edukacyjnych ich dzieci. Pomoc należy świadczyć nieustannie i gorliwie, tak długo jak będzie ona potrzebna. Niech to będzie autentyczna posługa miłości i niech jej stale towarzyszy ufna modlitwa o pokój i zwycięstwo dobra.

bp Andrzej Czaja
Przewodniczący Komisji Duszpasterstwa
Konferencji Episkopatu Polski

15 marca 2022 r.